Weer heb ik een mooi plekje gevonden in de OBA, waar ik gebruik  maar van computers. In de stad is gratis Wi-Fi, en ik kan al de hele avond bellen met wie ik wil. En dat is best gek, omdat ik sinds zaterdag geen telefoon meer aangeraakt heb.

Het was een fijne avond, een mooie avond. We hebben met een groep door Amsterdam gelopen. Meer individueel dan als groep, want iedereen was constant met zijn of haar telefoon bezig. En ik deed mee, en dat vind ik zelf ook echt niet gek. Want het was heerlijk om iedereen te spreken, maar vooral om te horen. En morgen zie ik ze voor het laatst, voor een half jaar lang, de mensen van wie ik houd. Dat dringt nog niet echt door. Ik besef me inmiddels wél dat ik morgen écht weg ga. Dat ik iedereen achter ga laten, en daar heb ik best veel moeite mee.

Ik ben bang voor veel dingen die kunnen veranderen. Maar door alles wat ik hoor, zie en meekrijg van vrienden, moet dit wel goed gaan. Ik ga het mooiste levensjaar tegemoet. Daarvoor moet ik dingen achterlaten en laten, zoals Kerst en Nieuwjaar vieren met mijn familie en met vrienden. Toch heb ik het er zeker voor over.

Het wordt het mooiste halve jaar ooit. Het wordt meer dan geweldig.

Lieve familie, vrienden, kennissen, bekenden en onbekenden, ik ga jullie missen. Veel zal ik er niet om rauwen, want waarom zou ik met dit in het verschiet? – Wouter