Leven aan boord, leven tussen anderen, leven met mezelf of wat dan ook, het kan allemaal.

Het leven van School at Sea heeft twee kanten, twee tegenstellingen, als zwart en wit. En om direct in te haken op de spanningen die ik op kan roepen door het gebruik van ‘zwart’ en ‘wit’: het ene is niet slechter dan het andere, juist niet. ‘Wit’ is in Nederland gemakkelijker, zoals het nu is en altijd al geweest is. Daar kunnen we alleen vrij weinig van leren. ‘Zwart’ is vernieuwend, het heeft onwijs veel nieuwe dingen te bieden waar ik en vele anderen heel veel van kunnen leren.

Dat is ook zo bij het leven op de Regina Maris.

Het zal vaak fantastisch zijn, maar soms ook echt heel moeilijk. Ik kan me bijvoorbeeld niet of nauwelijks voorstellen hoe het zal zijn om dag en nacht bij mensen te zijn die ik niet ken, zonder enige ruimte voor mezelf.
Ik zal een leven lijden tussen al die anderen, zonder mijn vrienden uit Deventer, zonder familie. Ik zal een leven leiden met nieuwe vrienden, nieuwe ervaringen, nieuwe uitdagingen.

Ik denk dat ik dit het beste kan verwoorden als een leven dat ik zal leven zoals ik nu van droom.