Motivatie

Er zijn ontzettend veel redenen waarom ik mee wil. Ik heb het opgedeeld in drie stukken.

Voor mij is School at Sea de meest ideale kans ooit. Een kans die ik met beide handen gegrepen heb. Ik heb er tot nu toe alles voor gedaan wat ik in me heb, ik geef op dit moment alles wat ik heb en ik zal dat net zolang gaan doen tot het me gelukt is. Het heeft alles wat ik zou willen, en dat maakt het echt onwerkelijk fantastisch.

Ontwikkeling
De ontwikkeling die ik door zal maken is de belangrijkste drijfveer voor mij. Het is eigenlijk ook een gevolg van de andere twee redenen. Ik zal sterker worden van School at Sea, sterker op alle mogelijke manieren. Fysiek, sociaal, psychisch, inzichtelijk, op alle manieren. Ik zal dingen zien en leren, dingen die ik kan delen. Ik zal dingen voelen en ervaren, dingen die ik toe kan passen en die de rest van mijn leven zullen beïnvloeden.

Ik denk dat ik zoveel nieuwe dingen zal voelen, leren, beleven, zien en ervaren dat ik terugkom als een persoon die enthousiasme uitstraalt in alles, als iemand met veel meer energie. Ik zal terugkomen als een leider die anderen kan motiveren, die anderen kan ondersteunen, als iemand die initiatief neemt. Ik zal terugkomen met meer zelfvertrouwen, met meer zelfkennis, met meer kennis van anderen, met meer kennis van andere culturen, andere leefwijzen, andere manieren en andere gebruiken. Ik zal terugkomen met meer doorzettingsvermogen, mijn empathisch vermogen zal groeien en ik zal zelfstandiger zijn.

Leven
Ik twijfelde over het kopje, ik wist niet hoe ik het samen kon vatten. Leven aan boord, leven tussen anderen, leven met mezelf of wat dan ook, want het past allemaal. School at Sea heeft twee kanten, twee tegenstellingen. Het zal vaak fantastisch zijn om op het schip te zijn, ik kijk vooral uit naar de nachten daar. Het zal soms alleen echt heel moeilijk. Ik kan me bijvoorbeeld niet of nauwelijks voorstellen hoe ik ga reageren op het dag en nacht samenzijn met mensen die ik aan ’t begin nog niet ken. Het moeilijkste – en voor mij wat het leven betreft het leerzaamste – zal de beperkte ruimte voor mezelf zijn, in combinatie met al die mensen om mij heen. Ik zal een leven lijden tussen al die anderen, zonder mijn vrienden in Deventer, zonder familie. Maar ik zal vooral een leven leiden met nieuwe vrienden, nieuwe ervaringen, nieuwe uitdagingen. Ik denk dat ik dit het beste kan verwoorden als een leven dat ik zal leven zoals ik nu van droom.

School
Ik ga veel meer leren dan alleen school, vandaar dat er in het kopje geen leren ‘staat’. En ik vind school leuk. Vaak, in ieder geval. Niet altijd, helaas. Ik moet er het nut van inzien en ik moet me voor kunnen stellen wat ik leer. Van het onderwerp logaritmes bij wiskunde bijvoorbeeld, kon ik me niets voorstellen. Dat vind ik dan ontzettend lastig en vooral heel erg saai om mee bezig te zijn. Hoe fantastisch zou het zijn als ik niet alleen dingen voor kan stellen die ik moet leren, maar ook echt kan zien, ervaren of voelen?

Het idee vind ik prachtig, echt, écht prachtig. Ik heb geen maatschappijwetenschappen in mijn vakkenpakket, maar ik zou met ontzettend veel plezier meedoen aan het een werkstuk voor dat vak op Cuba. Hetzelfde geldt voor aardrijkskunde, het zit niet in mijn vakkenpakket, maar als we een module kunnen volgen op een vulkaan op Tenerife, dan doe ik met 100% inzet en ontzettend veel enthousiasme mee. Ik vind het onbeschrijfelijk, onwaarschijnlijk, bizar, supertof, de manier van lesgeven van School at Sea. Ik word er gewoon enthousiast en blij van als ik eraan denk, dat ik biologie volg in een regenwoud en natuurkunde in de machinekamer. We krijgen zelfs extra vakken als Spaans en sterrenkunde, zodat we met de mensen in het Caraïbisch gebied kunnen praten en de route kunnen uitzetten.

Dit is ook écht iets waar ik het voor doe. Ik denk dat ik voor de rest van mijn leven school anders ga benaderen. Ik denk dat alles zoveel gemakkelijker zal gaan, ik zal hier voor de rest van mijn leven profijt van hebben. En ik denk dat ik nooit van mijn leven in een heel jaar zo bizar veel zal gaan leren als in dat halve jaar.

Enthousiasme
Puntje vier, het is geen reden waarom ik mee wil, maar ik wil het wel schrijven. Ik werd gewoon zo blij, zo enthousiast, zelfs gelukkig door het denken aan wat ik allemaal misschien ga doen. ‘t Is gewoon écht een droom, en nu merk ik dat weer. Ik voel de energie door mijn lichaam gieren, ik ga er nu weer keihard aan werken. En ik hoop dat u mij wilt helpen!

Die laatste zin voelt naar, alsof ik dat stukje ervoor schreef om nog eens om sponsoring te vragen. Dat is echt niet zo. Ik word gewoon ontzettend blij als ik denk aan wat ik misschien wel ga doen. Ik zit hier met een dikke lach op mijn gezicht. Echt waar, wow.